Marc Wismans Fietst
Marc Wismans Fietst
“Ik had al uren niemand gezien en was nog honderden kilometers van de ‘bewoonde’ wereld verwijderd, toen ik plots achter mij het geluid hoorde van motoren.” (lees verder)
“Van een afstand keek ik toe en zag ik hoe een van de douaniers twee kleine plastic zakjes met wit poeder uit mijn fietstas tevoorschijn haalde.” (lees verder)
“Ik was doodop, had enorme diarree en kon gewoon écht niet verder. Ik rolde mijn slaapzak uit, ging liggen en deed niks, helemaal niks.” (lees verder)
Het was op 11 juli 1980 in Montpellier, Zuid Frankrijk. Als jongetje van 11 nam mijn vader me mee naar een etappe in de Tour de France. De Belg Ludo Peeters won. Joop Zoetemelk kreeg de gele trui om zijn schouders en won later die maand zijn eerste en enige Tour de France. Op die dag werd ik met het fietsvirus besmet.
In de daarop volgende jaren bezochten we jaarlijks enkele Tour etappes tot dat ik – inmiddels 20 jaren jong – graag zelf de Tour wilde fietsen. In juli 1989 was het zo ver. In ongeveer 4 weken fietste ik plusminus 3000 kilometer door Frankrijk en leerde ik de Alpen en Pyreneeën kennen. Thuisgekomen kon ik me maar moeilijk concentreren op mijn studie Gezondheidswetenschappen en in februari 1990 nam ik een beslissing die mijn leven veranderde…
“De drang om dit ook ooit te kunnen doen was niet meer te onderdrukken”
Op de fiets RAI zag ik een boekje liggen waarin een fietsroute door de Algerijnse Sahara beschreven werd. Een loodzware tocht door de woestijn van Noord Afrika. De drang om dit ook ooit te kunnen doen was niet meer te onderdrukken en twee maanden later vertelde ik mijn studiebegeleider in Maastricht dat ik mijn studie een jaar zou onderbreken om een fietstocht naar Afrika te gaan ondernemen.
Nog eens 2 maanden later, in juni, vertrok ik vanuit Reuver naar Marokko. Ik fietste dat jaar plusminus 12.000 kilometer door Marokko en de Algerijnse Sahara. Een ervaring om nooit te vergeten…
Van de A van Anneke Segers tot de Z van Zakjes wit poeder in mijn bagage… hier vind je een overzicht van zo’n beetje alle ‘zin en onzin’ op deze website.
“Van Agt keek verbaasd op, verslikte zich bijna in z’n rijstepap en wees vervolgens in mijn richting” (lees verder)