Vanochtend weer wakker geworden in mijn eigen bed, Alpe d’HuZes zit er op. Het was mooi, zwaar en vooral heel erg heet.
Samen met Monique en 4500 anderen wederom de strijd aangegaan met de 21 bochten van deze geweldige berg. “Alpe d’HuZes is niet alleen een sportief en solidair evenement, maar ook een levensles”, zoals de regionale krant Le Dauphiné Libéré het omschreef. Ik heb van elke klim genoten, aangemoedigd, toegeschreeuwd en omhelsd door duizenden toeschouwers die je het gevoel gaven dat ze speciaal voor jou naar die berg zijn gekomen.
“Alpe d’HuZes is niet alleen een sportief en solidair evenement, maar ook een levensles”
Vooral de 5e klim had ik het zwaar, dat kwam misschien ook wel omdat ik dit jaar nogal wat mensen op mijn virtuele bagagedrager mee naar boven nam: Lisa, Peter, Charon en Shirley. Tegelijkertijd gaf dit zoveel energie dat ik ook dit jaar weer 6x naar boven heb kunnen fietsen.
De volgende ochtend zat ik nog zo vol adrenaline dat ik om 7:30 uur al weer op de fiets zat om de Alp nog één keer te beklimmen, lekker nagenietend van alle mooie herinneringen van de dag ervoor. Voor de derde achtereenvolgende keer een geweldige week gehad en een mooi bedrag bij elkaar kunnen fietsen voor KWF. Het volgende grote evenement? Vanmiddag al! Dan speelt Max namelijk met z’n toneelclubje zijn eerste voorstelling voor een ‘groot’ publiek!