Eigenlijk had ik in Sneek of Lemmer willen overnachten. De hotels waren echter zonder uitzondering óf vol óf ver boven mijn budget. Tot dat ik via Booking.com voor 34 euro een Bed en Breakfast ontdekte op nét geen 10 kilometer van het bushokje waarin ik me had verschanst.
Zonder goed te kijken boekte ik de kamer. Pas toen ik een bevestiging op mijn telefoon ontving, realiseerde ik me dat ik weer een heel eind terug mocht fietsen richting Leeuwarden. Vermoeid van de honger, arriveerde ik met ongeveer 160 kilometer op de teller bij mijn overnachtingsadres. Waar ik had gehoopt op een klein dorpje (waar ik dan na het douchen snel een frietje kon scoren), was dit gewoon één vrijstaand huis aan een enorme lange, eenzame weg in de ‘middle of niks’. Uh… nog erger… er was niemand thuis! Ik belde het 06 nummer dat vermeld stond op de bevestiging:
“Met Lucie”
“Dag mevrouw, u spreekt met Marc. Ik heb zojuist een kamer bij u geboekt maar ik sta voor een gesloten deur”
“Wanneer heeft u deze geboekt?”
“Ik denk een drie kwartier geleden”
“Oh, dan heb ik die nog niet gezien. Weet u, ik ben ergens op bezoek en vanavond waarschijnlijk pas ná elf uur thuis”
Even dacht ik dat ik weer de fiets op mocht, maar het gesprek ging verder…
“Ik ga u helpen meneer. Wilt u eens naar de voordeur lopen?”
“Jazeker mevrouw, daar sta ik nu. Nummer drie-en-veertig”
“Prima! Dan gaat u nu twee vensters naar rechts en vervolgens loopt u om de hoek. Als u twee stappen naar voren zet en goed kijkt ziet u links aan de muur een sleutelkluisje hangen. Doe het klepje maar omhoog en toets de volgende viercijferige code in: 7-2-5-1. U heeft nu de sleutel van onze voordeur, meneer. U kunt naar binnen!”
Ik opende de voordeur en liep de hal in.
“U kunt verderop links via een trap omhoog. De eerste blauwe deur aan de rechterkant is uw kamer. De sleutel vindt u aan de binnenzijde op de deur. Op de etage vindt u ook de douche en een toilet. Weet u, we hebben zelfs twee toiletten. Ik zou u wel willen vragen boven alléén te urineren. Beneden mag u ‘alles’…”
Ik gaf aan weer vroeg te willen vertrekken en om die reden geen ontbijt te willen. “Nou, dan weet ik niet of ik u morgenochtend nog zie. Mocht dat inderdaad niet het geval zijn, dan dank ik u vriendelijk voor deze boeking”
Niet veel later zat ik beneden op het toilet (ik ging voor ‘alles’ 😉). Mijn ‘diner’ die avond bestond uit een bidonnetje water en een Snickers. Terwijl Duncan Laurence bezig was het Songfestival voor Nederland te winnen, herstelde ik van mijn inspanningen van die dag. De volgende ochtend zette ik al weer vroeg koers richting Sneek.
En Lucie? Ik heb haar niet gezien…
Hallo Marc, jammer dat we elkaar niet meer ontmoet hebben. Normaal gesproken ontvang ik mijn gasten altijd zelf, dit keer dus niet. Ik hoop dat je goed geslapen hebt. Ik lees dat je met een lege maag op bed bent gaan liggen. Dan ben je de friettent voorbij gereden. In het dorp Reduzum is namelijk een snackbar. Ach, moet je ook maar weten, ik denk dat je blij was dat je je bed zag. Mocht je nog eens in de buurt zijn, je bent weer welkom hoor! Groet, Lucie