Als je in het ziekenhuis ligt, realiseer je je dat eigenlijk maar één ding echt belangrijk is: een goede gezondheid! Afgelopen donderdag, rond 5 uur in de ochtend, ben ik onwel geworden.
Gelukkig heeft Monique geen moment getwijfeld en 1-1-2 gebeld. Bij het ambulance personeel bestond het vermoeden dat er sprake zou kunnen zijn van hartritmestoornissen (mijn moeder heeft een erfelijke variant van een hartaandoening, vandaar de zorgen). Ik ben met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en heb een dagje mogen doorbrengen op de afdeling cardiologie.
Naast enkele neurologische testen, heb ik een onderzoek ondergaan waarin vastgesteld kon worden of ik inderdaad bovenstaande aandoening zou hebben. Bij deze laatste test bestond een minieme kans op een hartstilstand, een gedeelte van de middag heb ik daarom op de hartbewaking gelegen.
Om een lang verhaal kort te maken: na alle testen heeft de cardioloog mij kerngezond verklaard. Ik mag alles en hoef mij geen enkele zorgen te maken. Het flauwvallen wordt verklaard door ‘te snel opstaan’ vanuit een diepe slaap, in combinatie met een lage hartslag en lage bloeddruk.
“Om een lang verhaal kort te maken: na alle testen heeft de cardioloog mij kerngezond verklaard”
Ik ben dus een dag lang in de veronderstelling geweest dat mij iets mankeerde, maar liep uiteindelijk op donderdagavond om 18:30 uur gezond en fit het ziekenhuis uit. Minder dan 72 uur later (!) zit ik nu bij te komen van een eerste trainingsritje door de Oostenrijkse Alpen, als voorbereiding op Forza4Energy4All.