Onlangs heb ik een nieuw zadel op een van mijn fietsen gemonteerd. Handgemaakt van dik, natuurlijk gelooid leer. Deze zadels hebben meestal een lange inrijperiode nodig, soms tot wel 2000 kilometer! In het begin zijn ze keihard en kwellen ze je zitbotjes. Nou, zo eentje heb ik dus! Afgelopen zaterdag heb ik er voor het eerst op gefietst.
Om 00:45 uur in de nacht ben ik vanuit Helmond vertrokken. Mijn aanvankelijke optimisme over m’n nieuwe aanwinst was na een kilometertje of dertig volledig verdwenen. Lekker ontspannen zitten werd steeds moeilijker en met in totaal 400 kilometer voor de boeg, zag ik eerlijk gezegd wel een beetje op tegen de dag die komen ging. Desalniettemin arriveerde ik keurig op tijd in Herwijnen. Vanaf daar zou Eva de Bruin aansluiten. Zij had zich voorgenomen deze dag haar eerste 200+ kilometer tocht te gaan volbrengen. Om 4:00 uur zetten we daarom gezamenlijk koers richting Volendam!
Hoofddoel van de dag was echter een bezoek aan Sterre Wever in Assendelft. Sterre heeft energiestofwisselingsziekte en haar ouders Paula Heijne en Tom Wever zijn al jaren ambassadeur voor de stichting Energy4All. Het team van Forza4Sterre is bovendien in september voor de vijfde keer van de partij tijdens Forza4Energy4All, het fietsevenement met als doel zoveel mogelijk geld op te halen om de ontwikkeling van een medicijn tegen deze rotziekte te versnellen.
Paula en Tom hadden goed gezorgd en de koffie met gebak en de pasta salade smaakte (zelfs op een vroege zaterdagochtend) meer dan uitstekend! Tegen twaalven zetten we onder leiding van gangmaker Tom met zijn drieën koers richting Alphen a/d Rijn. Vanaf daar begonnen we met z’n tweeën aan de laatste loodjes. Via een finale koffie stop in het mooie Gouda, waren we rond 18:30 uur terug in Herwijnen. Voor Eva zat het er op (met 255 kilometer op de teller), ik had nog ‘even’ te gaan…
Ik denk dat iedereen het wel kent: het gevoel dat je op je ene schouder een duiveltje en op de ander een engeltje hebt, die elkaar voortdurend tegenspreken wanneer je een lastige keuze moet maken. In mijn geval was die keuze ‘doorgaan’ of ‘stoppen’. Mijn Garmin gaf 325 kilometer aan en ik had er nog een kleine zeventig voor de boeg! Ik zat echter ook al 300(!) kilometer tegen een pijnlijk zitvlak te vechten en kon het nauwelijks nog opbrengen om verder te fietsen. Aanvankelijk was de duivel sterker en wist ik er vanaf Herwijnen nog 30 kilometer uit te persen. Maar een app van mijn engeltje met het aanbod om me dan maar op te pikken, kon ik gewoonweg niet weerstaan! Om 20:00 uur troffen Monique, Max en ik elkaar in Rosmalen, niet toevallig precies voor het huis van Jenske! Een perfecte finish van een mooie dag.
“Maar een app van mijn engeltje met het aanbod om me dan maar op te pikken, kon ik gewoonweg niet weerstaan!”
Paula, Tom en Sterre, bedankt voor jullie hartelijke ontvangst en tot in september in Italië! En Eva, klasse gedaan! Je mag trots zijn op jezelf, zeker als je bedenkt dat je een jaar geleden nog niet eens een racefiets had! De 250 kilometer grens is doorbroken, op naar de 300 zou ik zeggen! En mijn nieuwe zadel? Tja, dat wordt voorlopig even ‘verbannen’ naar de hometrainer…