Mijn oorspronkelijke plan was om vanaf de top van de Stelvio met iemand ‘mee te liften’ naar Bormio, eenvoudigweg omdat er geen fiets beschikbaar was. Maar ineens stond ie voor m’n neus… Sander Brouwer!
Er was een fiets over… of ik misschien zin had om mee af te dalen? En óf ik dat had! Harmen sloot ook aan en toen ik op een gegeven moment omkeek zag ik dat ook Jaap in het wiel zat. Waar Harmen en Jaap al eens vaker een berg op (en af) hebben gefietst, twijfelde ik eerlijk gezegd of dat bij Sander ook het geval was. Ik trok voorzichtig de conclusie dat zijn ervaring met fietsen in de bergen tot nu toe waarschijnlijk beperkt was gebleven tot het lezen van de Tour uitslagen in de krant. Beneden in het dal hoorde ik overigens dat hij ook een keer de Holterberg is opgelopen, waarvan akte.
“Ik trok voorzichtig de conclusie dat zijn ervaring met fietsen in de bergen tot nu toe waarschijnlijk beperkt was gebleven tot het lezen van de Tour uitslagen in de krant”
Sander, volgens mij heb je genoten van dit ‘toetje van de dag’. Je ging bij tijd en wijle als een kamikaze naar beneden, ogenschijnlijk niet gehinderd door enige angst of voorzichtigheid. Het is maar goed dat de meeste mountainbikes van tegenwoordig zijn voorzien van schijfremmen. Meer dan eens hoorde ik een blokkerend (slippend) achterwiel in de achtergrond. En waar ik dan dacht dat ik werd ‘achtervolgd’ door de zoveelste Porsche of Maserati, bleek jij gewoon nog in mijn wiel te zitten! Maar je kwam gelukkig veilig beneden. En aan je pretoogjes te zien, had je er van genoten!